Jan Wrzosek w swoim artykule przedstawia pokrótce genezę i rozwój archeologii pól bitewnych oraz jej transformację w archeologię konfliktów. Artykuł został opublikowany w opracowaniu Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku „Materialne pozostałości konfliktów zbrojnych”.

Rozwój omawianej dziedziny podzielić można na dwa zasadnicze okresy. Pierwszy to czas, kiedy w początkach XIX w. historycy, historycy amatorzy, archeolodzy i archeolodzy amatorzy zainteresowali się miejscem starcia, a nie tylko bitwą jako wydarzeniem historycznym. Zaczęto wtedy zwracać uwagę na inne źródła niż tylko pisane czy kartograficzne. Z czasem krąg badaczy zawęził się do zawodowych archeologów wraz z ogólnym rozwojem samej archeologii. Etap drugi jest okresem, w którym tę dyscyplinę nazwano i zdefiniowano. Nastąpiło to w połowie lat osiemdziesiątych XX w. Jest to czas jej gwałtownego rozwoju i przedefiniowania na początku XXI w., kiedy to archeologia pól bitewnych stała się częścią archeologii konfliktów.