Dla Niemców twierdza Verdun od wieków była przegrodą w ich pochodzie na Zachód. Po klęsce Francji w wojnie z Prusami w 1871 r. miasto pozostało w jej granicach, stając się jedną z twierdz granicznych. Latem 1914 r., kiedy rozgrywa się bitwa nad Marną, Verdun opiera się wszystkim niemieckim atakom, uniemożliwiając wrogom wejście od wschodu do serca Francji. Atak na Verdun miał zmusić francuski sztab generalny do rzucenia wszystkich ludzkich zasobów do obrony Verdun. Czy niemiecka ofensywa pod Verdun była rozstrzygająca dla losów I wojny światowej? Zobacz naszą infografikę Verdun.
Verdun to jedna z najkrwawszych i najdłuższych bitew Wielkiej Wojny. Rozpoczęła się 21. lutego od trwającej 9 godzin niemieckiego ostrzału artyleryjskiego i trwała do 18. grudnia 1916 roku. Ewentualne zdobycie Rejonu Ufortyfikowanego Verdun otwierało Niemcom drogę na Paryż oraz zabezpieczało Metz i Lotaryngię przed ewentualnym uderzeniem armii francuskiej wzmocnionej angielskim korpusem ekspedycyjnym. Szef niemieckieg Sztabu Generalnego gen Erich von Flankenhayn w “Memoriale Bożonarodzeniowym” z 1915 r przedstawił plan zdobycia twierdzy Verdun. Zadanie zostało powierzone V Armii pod dowództwem następcy tronu, księcia Wilhelma Hohenzollerna. Naczelny dowódca wojsk francuskich gen. Joseph Joffre lekceważył sygnalizowaną przez wywiad możliwość ataku na tym odcinku. Bitwa ze zmiennym szczęściem była toczona w 6 fazach i ostatecznie skończyła się zbliżeniem Francówzów do pozycji sprzed jej wybuchu.
